Festa di Sant’Elia in Peschici. We hadden het geluk om dit feest mee te kunnen maken. Nou ja, eerlijk gezegd had neef het zo gepland, dat we er zouden zijn op 20 juli.
Het hele dorp was in rep en roer. De plaatselijke fanfare had al het koper van zolder gehaald en zo goed mogelijk opgepoetst, de blauwe uniformen kwamen uit de mottenballen en op de bewuste dag was iedereen op zijn paasbest gekleed en gekapt. Het korte broekje dat ik droeg voelde bijna als heiligschennis. We zagen ook nogal wat foute petten, hm… ik weet het niet. Het herinnert aan tijden waar wij niet aan herinnerd willen worden. 
De beelden van de heiligen worden op deze feestdag uit de kerken gehaald en in een processie, waar de hele goegemeente bij aansluit, naar een plek gebracht waar zij op een podium uitgestald worden. Wat dan volgt is een gigantisch vuurwerk, bedoeld om de boze geesten te verdrijven. Prachtig siervuurwerk was er, maar daarnaast leek het wel of de wereld verging; zo hard waren de knallen. Als een enorm aanzwellende, rollende donder, de ene knal na de andere. De boze geesten zijn als een speer op de loop gegaan. Dat kan niet anders.