Ze zaten naast elkaar, ieder in een strandstoel. Zij, eind dertig, fris nog en hij midden vijftig, redelijk fruitig nog maar hard op weg naar middelbaar. Ze zaten net dicht genoeg bij Zaagmans en mij om flarden van de gesprekken op te kunnen vangen. Die gingen over het leven op de werkvloer en hoe oneerlijk het het is dat je niet meer helemaal meetelt als je boven de vijftig bent. Valt wel mee toch, zei ze quasi relativerend. De fles rosé werd geopend. Krakende zakjes met zoutjes kwamen tevoorschijn. De gesprekken werden intensiever en serieuzer. Intiemer zelfs. Het ging over bikini’s die je op een bepaalde website kunt vinden. Dat zal over mijn net aangeschafte gele bikini gaan, dacht ik nog. Het woordje ‘als’ viel. ‘Als we verder gaan, dan kunnen we…’ meende ik te horen. ‘Ach, leeftijd’, probeerde hij te relativeren. De strandspullen werden bij elkaar geraapt en daar gingen ze. Ik keek hen na vanachter mijn zonnebril. Ze waren op date. Ik weet het zeker.